Samenvatting

Een eenzijdige immobiliteit van het strottenhoofd (unilateraal stilstaande larynxhelft, USL) kan klachten geven van dysfonie. Patiënten kunnen hiervan een grote negatieve invloed ervaren op hun kwaliteit van leven. Goede diagnostiek, begeleiding en eventuele behandeling op maat zijn essentieel om de kwaliteit van leven te optimaliseren. Oorzaken, de kans op spontaan herstel en vooral de handicap die de patiënt ervaart, zijn hierin belangrijke aspecten. Logopedist en KNOarts kunnen patiënten al in een vroeg stadium (de periode waarin spontaan herstel wordt afgewacht) goede stemtherapeutische of tijdelijke chirurgische ondersteuning bieden. Ook wanneer er geen herstel meer wordt verwacht, zijn er mogelijkheden om de stemfunctie te verbeteren. Dit artikel geeft een overzicht van huidige inzichten in het handelen rond dysfonie bij een unilateraal stilstaande larynxhelft, zodat de logopedist die een patiënt met een USL ziet, tijdig overwogen keuzes kan maken in goede samenwerking met de KNO-arts.

 


2160 Weergaven
255 Downloads
Log in
Een eenzijdige immobiliteit van het strottenhoofd (unilateraal stilstaande larynxhelft, USL) ontstaat veelal wanneer de innervatie van de nervus laryngeus recurrens (NLR) verstoord raakt. Hierdoor beweegt de betreffende larynxhelft niet, waardoor er verminderde glottissluiting ontstaat bij fonatie en als gevolg daarvan dysfonie en soms dysfagie (Sulica, Cultura en Blitzer, 2006). Patiënten ervaren hierdoor vaak een grote negatieve invloed op hun kwaliteit van leven (Francis et al, 2018). Die impact vereist effectieve en tijdige begeleiding, een goede onderbouwing van behandeling en een goede samenwerking tussen KNO-arts en logopedist, bij voorkeur gespecialiseerd in stemproblemen (Richtlijn Stemklachten, 2015). Er zijn verschillende logopedische en chirurgische opties mogelijk, die in dit artikel besproken worden. Recente inzichten ten aanzien van de timing van eventuele interventie zijn hierbij het uitgangspunt. Hoewel USL ook bij kinderen kan voorkomen, richten we ons in dit artikel op volwassenen.

Oorzaken en spontaan beloop van een unilateraal stilstaande larynxhelft

Oorzaken van neurogene larynximmobiliteit vallen uiteen in drie categorieën: (Sulica et al, 2006):

  1. Schade aan de NLR of nervus vagus door chirurgie of andere traumata (bijvoorbeeld schildklier- of hartchirurgie)
  2. Schade door een veelheid aan medische aandoeningen (zoals niet-laryngeale maligniteiten of neurodegeneratieve afwijkingen)
  3. Uitval waarvan de oorzaak onbekend is (idiopathische uitval) (Sulica & Blitzer, 2006).

Er wordt onderscheid gemaakt tussen een paralyse (volledige verlamming) en een parese (gedeeltelijke verlamming). Vanwege zijn lange verloop en kwetsbare positie rond de aorta, is de linker NLR (en dus de linker larynxhelft) vaker aangedaan. De kans op spontaan functieherstel en de duur daarvan hangt af van de mate van beschadiging (Sulica et al , 2006).

Schade aan de zenuw kan onder meer worden veroorzaakt door manipulatie, compressie, doorsnijding, inflammatie of ingroei van tumoren. Hoe groter de beschadiging, hoe kleiner de kans op (volledig) herstel (Sulica et al, 2006; Walton, Conway,