De precisie waarmee sprekers tijdens een gesprek van beurt wisselen, is fascinerend. Gemiddeld zit er tussen twee sprekersbeurten slechts een pauze van 200 milliseconden (Stivers et al., 2009). Deze pauze is extreem kort wanneer je je realiseert dat je gemiddeld 600 milliseconden nodig hebt om jouw antwoord te formuleren en te initiëren (Levelt, 1989). Dit betekent dat je als luisteraar voortdurend aan het voorspellen bent wanneer je gesprekspartner klaar zal zijn met spreken om klaar te staan met een antwoord of reactie zodra het jouw beurt is (Levinson, 2013). Dit proces van voortdurend wisselen en plannen van sprekersbeurten heet turntaking (Sacks, Schegloff & Jefferson, 1974).
Turn-taking vormt de basis van goede communicatieve vaardigheden en het is daarom belangrijk dat kinderen dit systeem goed leren beheersen. Kinderen die moeite hebben met communicatie (bijvoorbeeld bij autisme) beheersen turn-taking vaak onvoldoende, wat leidt tot sociaal ongewenste situaties. Er is echter nog weinig bekend over de precieze rol van talige cues in het proces van turntaking en nog minder