Een aantal kenmerken in de communicatie, zoals spreektoonhoogte, resonans, intonatie, articulatie en non-verbale communicatie zorgt ervoor dat mensen geïdentificeerd worden als man of vrouw (Hancock & Garabedian, 2013). Toonhoogte is de meest opvallende factor in het onderscheiden van mannenen vrouwenspraak (Kawitzky & McAllister, 2018; Hardy, Rieger, Wells & Boliek, 2018). De gemiddelde spreektoonhoogte van Nederlandse mannen varieert tussen de 78-166 Hertz en die van Nederlandse vrouwen tussen 167-258 Hertz (De Bodt, Heylen, Mertens, Vanderwegen & Van de Heyning, 2015).
Resonans is naast toonhoogte een belangrijk aspect om mannen- en vrouwenspraak te onderscheiden, met name wanneer de gemiddelde spreektoonhoogte van iemand niet duidelijk als mannelijk of vrouwelijk wordt waargenomen (Gelfer & Bennet, 2012; Hardy et al., 2018). Resonans is de versterking van geluidstrillingen (formanten) door geluidsweerkaatsing (Rietveld & Van Heuven, 2013). De grootte van iemands mond- en keelholte en de mate van lipronding en -spreiding hebben invloed op de weerkaatsing en daarmee