Inleiding
De laatste jaren komt er steeds meer aandacht voor de stappen van het klinisch redeneren, ook in de logopedische behandeling (figuur 1) (Higgs, Jones, Loftus & Christensen, 2008; Overvelde et al., 2011). Dit model kan gebruikt worden om de momenten van besluitvorming in het klinisch proces te verhelderen. In de individuele zorg is het belangrijk de specifieke situatie van de zorgvrager als uitgangspunt te nemen in de behandeling en dit te verbinden met (wetenschappelijk) onderzoek (Higgs et al., 2008). Aan de hand van de casus Nick, een kind met een fonologische stoornis, worden de stappen van het klinisch redeneren beschreven. Het doel van deze casusbeschrijving is het praktisch vertalen van deze stappen naar de praktijk.
Casus
Nick, een jongen van 3;08 jaar, heeft van 2;06 tot 3;0 jaar directe individuele logopedie gehad in verband met het laat op gang komen van de actieve taal bij een goed taalbegrip. Hij werd opnieuw aangemeld met de klacht dat niet alle woorden