317 Weergaven
4 Downloads
Log in
In dit derde en laatste artikel uit de reeks over de richtlijn stotteren (Pertijs et al, 2014; Oonk & Pertijs, 2015; Pertijs & Oonk, 2015) wordt een aantal van de aanbevelingen met betrekking tot diagnostiek en behandeling bij stotteren nader toegelicht en geïllustreerd aan de hand van casuïstiek.

Diagnostische instrumenten

Vraagstelling

De richtlijn beantwoordt in het hoofdstuk over diagnostiek de volgende vraag: Wat is de diagnostische waarde van tests bij kinderen en volwassenen met stotteren?

Casus Sonja

Sonja (27 jaar) stottert sinds haar 5e jaar. Zij heeft tijdens haar kinderperiode af en aan logopedische therapie gekregen, de laatste 8 jaar echter niet meer. Zij vraagt om behandeling omdat ze merkt dat ze steeds vaker meebewegingen heeft in haar gezicht: ze krijgt hier opmerkingen over van anderen. Ze spreekt vrijuit en tijdens het eerste gesprek blijkt niet dat ze spreeksituaties vermijdt. Ze spreekt overal en haar onvloeiendheid is vrij constant aanwezig. Wel wordt ze onzeker over zichzelf door de reacties op haar gezichtsbewegingen. De logopedist observeert lichte stottermomenten, hoofdzakelijk snelle herhalingen, met daarbij een verlengde oogsluiting. Sonja trekt regelmatig haar mond scheef tijdens een stottermoment.

Gedurende de diagnostische fase van het logopedisch methodisch handelen maakt de logopedist verschillende afwegingen, bijvoorbeeld hoe de diagnostische procedure eruit

Literatuurlijst

  1. Bezemer, M., Bouwen J. en Winkelman C. (2010). Stotteren: Van theorie naar therapie , Bussum: Coutinho
  2. Guitar, B. (2014). Stuttering, an integrated approach to its nature and treatment (4e edition) , Baltimore: Lippincott Williams & Wilkins
  3. Oonk, L.C. & Pertijs, M.A.J. (2015). De evidence-based richtlijn stotteren bij kinderen, adolescenten en volwassenen. Nederlands tijdschrift voor Logopedie 87-3. 22-26.
  4. Ormondt, van J. (2015). Zelf-management bij stotteren door patiënteninformatie . Hanzehogeschool, Groningen.
  5. Pertijs, M.A.J. 2012). Knelpunt-inventarisatie Richtlijn Stotteren bij kinderen en volwassenen . CBO. Utrecht.
  6. Pertijs, M.A.J., Oonk, L.C., Beer, de J.J.A., Bunschoten, E.M., Bast, E.J.E.G., Ormondt, van J., Rosenbrand, C.J.G.M., Bezemer, M., Wijngaarden, van L.J., Kalter, E.J., Veenendaal, van H. (2014). Evidence-based Richtlijn Stotteren bij kinderen, adolescenten en volwassenen . Nederlandse Vereniging voor Logopedie en Foniatrie, Woerden.
  7. Pertijs, M.A.J. & Oonk, L.C. (2015). De evidence-based richtlijn stotteren bij kinderen, adolescenten en volwassenen (2). Indicatiestelling bij stotteren. Nederlands tijdschrift voor Logopedie 87-5. 18-23.
  8. Sonneville-Koedoot, de C., Stolk, E., Rietveld, T., Franken, M.C. (2015). Direct versus indirect treatment for preschool children who stutter: The RESTART Randomized Trial. Plos One , 10(7),e0133758
  9. Steeg, van der M. (2013). Verslag focusgroepbijeenkomst personen die stotteren . CBO. Utrecht