De richtlijn geeft aanbevelingen over diagnostiek, behandeling, nazorg en begeleiding van kinderen, adolescenten en volwassenen met stotteren. Met stotteren wordt hier ontwikkelingsstotteren bedoeld dat over het algemeen ontstaat voor het zesde levensjaar, meestal tussen de tweeëneenhalf en vier jaar. Dit in tegenstelling tot andere vormen van stotteren die bijvoorbeeld ontstaan als gevolg van een neurologische aandoening, een trauma of door emotionele stress.
Dit artikel is de eerste uit een korte reeks over de richtlijn stotteren. Dit artikel licht het tot stand komen van de richtlijn toe en gaat in op de betekenis hiervan voor logopedisten. In een aantal vervolgartikelen wordt casuïstiek opgevoerd, waarmee het gebruik van de richtlijn in de praktijk wordt geïllustreerd.
Wat is een evidence-based richtlijn
Een richtlijn bestaat uit een tekst met aanbevelingen voor het handelen. De aanbevelingen berusten op bevindingen uit wetenschappelijk onderzoek, die zijn verkregen uit een systematische zoektocht in de literatuur. Zij worden afgewogen door professionals, in dit geval