Sinds een half jaar ben ik grotendeels rolstoelafhankelijk. Vanwege een progressieve aangeboren afwijking in mijn linkerbeen ging ik van lopen met één kruk, naar lopen met twee krukken, naar gebruik maken van een rolstoel bij dagjes weg, naar stiekem steeds meer in de rolstoel moeten zitten en inmiddels zit ik vrijwel de hele dag in de rolstoel.
Omdat ik weiger als een zielig hoopje mens op de bank te gaan zitten, wil ik gewoon doorgaan met mijn werk, studie en hobby’s. Helaas klinkt dat beter en stoerder dan dat het in werkelijkheid is. Je loopt tegen enorm veel dingen aan waar je van tevoren nooit over had nagedacht. Of in mijn geval: ik rol tegen dingen aan waar je van tevoren nooit over had nagedacht.
Het pand waar ik mijn praktijk gevestigd heb, is gelukkig volledig rolstoeltoegankelijk. Ik zit in een pand met fysiotherapeuten, ergotherapeuten, et cetera. Ik kan dus gemakkelijk naar mijn werk in de praktijk. Ook kan