Wat mijn visie op logopedie (mede) heeft gevormd…
‘Ik leerde hem kennen toen hij een jong manneke was en met zijn moeder op de slikpoli kwam voor een slikvideo. Een jongen met Cerebrale Parese, niet sprekend met woorden maar met zijn lichaamstaal en ogen. Een jongen die zijn bewegingen niet kon sturen en volledig afhankelijk was van de ander. Hij had regelmatig recidiverende luchtweginfecties en er was een verdenking van stille aspiratie.
Eten en drinken was voor de ouders, gezien hun cultuur, heel belangrijk maar de voedingstoestand was penibel. Bij de slikvideo bleek stille aspiratie bij alle substanties. De wijze waarop je ouders dan meeneemt in het uitslag gesprek, de adviezen en het bespreken van sondevoeding is een uitdaging.
