Hollen en stilstaan, daar zijn we mee bekend, maar nu staat alles ‘on hold’. Ons werk lijkt in niets meer op wat we normaal gesproken met zoveel liefde en plezier doen. Onze klinische blik verwart ons. De patiënt die redelijk goed lijkt redt het niet of andersom.
De eerste week bezoeken we al deze patiënten, maar een écht beleid schrijven rondom de slikfunctie van patiënten leek niet zoals anders. Mensen wisselen zo in hun belastbaarheid. Ze zijn vaak (nog) te ziek. Wat nu? Iedereen preventief screenen? Beschermingsmaterialen verbruiken? Een extra iemand aan bed? Onszelf zo veel en vaak blootstellen aan het virus? Ons doel is altijd de beste zorg op het juiste moment leveren. Waar is nu behoefte aan? Na een overleg met verschillende verpleegkundigen en teamleiders komt naar voren dat verplegend personeel zich er bewust van moet zijn dat er kans is op slikproblemen. Omdat er veel verplegend personeel aan bed staat dat niet (voldoende) geschoold