Het is lente.
We voelen na een grijze winterperiode met een overvolle agenda een nieuwe vonk bij het de deur uitgaan. We ruiken de frisse ochtendlucht waar een ondertoon in zit. Het ruikt anders buiten. We horen een merel, merken dat het heerlijk is na het avondeten een rondje te gaan wandelen. Het volgt als vanzelf…de drang om wat vrije dagen te gaan genieten van de buitenlucht.
Omdat het kan. Maar ook omdat het moet.
Nieuwsgierig deed ik onlangs een klein vragenonderzoekje bij dertig logopedisten. Ik vroeg wat voor hen de reden was om binnenkort hun vrije dagen door te brengen in de buitenlucht. De antwoorden waren verrassend unaniem: ‘we willen naar een plek met stilte, met minder mensen.’ Het gezin gaat mee, het ging vooral om minder te moeten in de dagen in het bos of wandelend door weilanden vol bloemen. Op mijn vraag wat zij dan precies zoeken, was steevast het antwoord: geen dagelijks geregel,