Met belangstelling las ik in het Februari nummer het artikel over het TIC model, Tweetaligheid: 1+1=2 van Prevoo, Mesman en Malda. Dit bevat een mooie onderbouwing voor een manier van denken bij het adviseren van ouders van meertalige kinderen.
Het artikel gaat echter niet in op de manier waarop je het geven van adviezen zou kunnen aanpakken. En er wordt helaas ook niet verwezen naar mijn boek uit 2009 (Meertalige ontwikkeling), of mijn artikel in Logopedie& Foniatrie uit 2010, dat juist op die aanpak in gaat. Ik denk dat de combinatie van het TIC model met de praktische aanpak zoals door mij beschreven een meerwaarde zou zijn voor de praktijk. In een serie gevalsbeschrijvingen laat ik zien hoe groot de variatie is, en hoe ouders hun situatie ervaren. Vanuit die gevalsbeschrijvingen, wetenschappelijke literatuur, en wensen van logopedisten is een methodiek ontwikkeld. Die is daarna is uitgeprobeerd door logopedisten in de praktijk, en vervolgens verder verbeterd.
De methodiek komt neer op: