We hebben ze allemaal:
volgepropte dagen die je fluitend doorkomt en die je energie geven en dagen die wat minder vol zijn, maar waarin alles anders loopt en waarna je ’s avonds doodmoe op de bank neerploft. Het sleutelwoord: routines!
Vandaag vertelde de moeder van Christian dat hij op school geen korstjes eet en thuis wel.
Ook dat heeft met vaste gewoontes, routines, of de automatische piloot te maken. Ik vertelde haar dat ik ooit een man met Downsyndroom begeleidde die thuis geen thee lustte en op het activiteitencentrum geen koffie. Thuis dronk hij dus altijd koffie en op het activiteitencentrum altijd thee. Voor hem hoorde het een bij het ander en het ander bij het een en daar was geen speld tussen te krijgen. Het was zijn vaste routine.