Artikelen / 20 december 2019

Classificatie van communicatie

Vraag het de wetenschapsraad

Log in
In de revalidatiegeneeskunde is jaren geleden een model gecreëerd om een brug te slaan tussen onderzoek en praktijk. Het doel was vooral om de bevindingen die uit een onderzoek voortkwamen te vertalen naar de dagelijkse praktijk en de implementatie van die bevindingen/verbeteringen/nieuwe inzichten te borgen.
Joke Geytenbeek

In alle revalidatiecentra in Nederland zijn er knowledge brokers (KB), die als taak hebben deze kennis over te dragen naar de praktijk. Zo worden de aanbevelingen uit de Richtlijnen spastische cerebrale parese bij kinderen (Federatie medisch specialisten, 2015), gestructureerd en in overleg met het team in het revalidatiecentrum geprioriteerd en geïmplementeerd. Cerebrale Parese (CP) is een parapluterm en de diagnose kent veel verschillende neurologische oorzaken waardoor de uitingsvormen en de problemen die kinderen in hun dagelijks functioneren ondervinden zeer verschillend zijn. Om deze reden zijn er classificatiesystemen ontwikkeld om het kind eenduidig op vaardigheidsniveau te kunnen classificeren. Op activiteiten en participatieniveau van het ICFmodel wordt gekeken naar wat een kind kan op het gebied van grove motoriek, handmotoriek, communicatie, eten & drinken en spraak. Voor elk domein is er een classificatiesysteem waarbij er met 5 niveaus (met uitzondering van de spraak, daar worden 4 niveaus gehanteerd) wordt aangegeven of het kind alles zelfstandig kan (niveau I) tot niveau V waarbij het kind