Log in
Een actief netwerk vormen met collega’s, contacten leggen met de lokale politiek en in gesprek blijven met zorgverzekeraars. Dat is in enkele woorden de strategie van Amsterdamse logopedisten in hun strijd tegen wachtlijsten en onvervulbare vacatures in de eerstelijnspraktijken. Ze haken in op wat gemeente, verzekeraars en beroepsgroep bindt: voldoende zorg voor wie het nodig heeft. Hun houding is constructief en betrokken. Want het beroep is veel te mooi om bij de pakken neer te zitten.
Paul Wouters

We spreken met Bianca Dijkstra, Liesbeth Fabius en Lisa Scheepens uit Amsterdam. Alle drie praktijkhouders in de eerste lijn. Aangesloten is Marliek Schulte van het NVLF-bureau in Woerden. Aanleiding is de problematiek van wachtlijsten en onvervulbare vacatures in de eerste lijn. De situatie in Amsterdam is nijpend en ronduit zorgelijk. In delen van de stad is de wachtlijst voor behandeling van jonge kinderen opgelopen tot 8 maanden en zelfs een jaar. Niet alleen bij logopediepraktijken, maar ook bij andere delen van de keten. Voor een kind van ruim 2 jaar duurt het veel te lang voordat de diagnostiek rond is, terwijl het hulp en begeleiding nodig heeft. Ouders zitten met de handen in het haar. Kinderen lopen schade op. De aanpak van taalontwikkelingsstoornissen begint veel later dan gewenst is, zodat behandeling volgens de richtlijn van de jeugdgezondheidszorg in de knel komt. Een belangrijke oorzaak is een tekort aan logopedisten. Vacatures die meer dan een jaar open staan,