Een gemiddelde kleuterklas, ergens in Nederland, op een donderdagochtend. De leerkracht start met een kringgesprek en de meeste kleuters luisteren geboeid. Behalve één jongetje, dat al na een paar minuten omgedraaid op zijn stoel zit. Het eerste oordeel van velen zal zijn: hij luistert niet, strenger optreden is vast de oplossing. Marjolein Zweers en Isolde Podt kijken door een compleet andere bril en vragen zich af: wat heeft deze leerling nodig? Zweers: ‘Bijvoorbeeld dat de leerkracht de lesstof op een andere manier aanbiedt, zodat de leerling het wél begrijpt.’ De kleuter in dit voorbeeld heeft namelijk een taalontwikkelingsstoornis waardoor hij het kringgesprek simpelweg niet kan volgen. Zweers: ‘Dan is het logisch dat hij na een paar minuten afhaakt.’
Waar gaat het mis?
Marjolein Zweers en haar collega Isolde Podt zijn ambulant begeleider bij Kentalis in Enschede. Ze werken met leerlingen tussen 4 en 21 jaar, die een taalontwikkelingsstoornis hebben (of een vermoeden daarvan) of die doof of slechthorend zijn.
