Harry begon in 1989 als docent Afasie en Dysartrie, maar bleef al die tijd met één been in de praktijk staan. Dat was ziekenhuis Rivierenland in Tiel. Hij was ervan overtuigd dat praktijkervaringen de kwaliteit van het onderwijs opstuwden en hij was daar zelf het beste bewijs van: vrijwel iedere cursus bracht hij eigen nieuwe praktijkervaringen mee en studenten smulden daarvan. Video-opnamen, voorbeelden die de theorie verlevendigden en sneller verduidelijkten dan in één héél hoorcollege. Al die jaren pendelde hij op en neer tussen Tiel en Nijmegen (‘Ik sta in de file voor de Waalbrug’). Hij wist generaties studenten te enthousiasmeren voor de neurorevalidatie en daarbij bleef hij de
