Eigenlijk communiceren we om de taal heen, zeker in het begin’, vertelt Lydeke Fransen, die als logopedist in het Ziekenhuis Gelderse Vallei veel werkt met afasiepatiënten. ‘De mensen die wij zien hebben net een beroerte gehad en hebben meestal meer uitval dan alleen taal en spraak. Dan kun je je rechterzijde niet meer bewegen of zie je minder en kun je daar ook nog eens niet over praten.’ Het team met logopedisten, fysiotherapeuten en ergotherapeuten waarin ze werkt, is er door scholing en ervaring in getraind om alle communicatieve signalen van de patiënten op te pikken, ook de non-verbale. ‘Zelf gebruiken we ook veel mimiek en gebaren. We herhalen veel, zodat mensen op den duur ook signalen gaan herkennen. En we gebruiken soms communicatie ondersteunende apps als GoTalk Now.’
Daarnaast richt de communicatie zich ook op de naasten van de patiënt. ‘De familie wil net als wij weten wat er precies aan de hand is. We vertellen
