Even een vraag: ‘Heb je wel eens aan acrobatiek gedaan?
Of aan dans?’ Ik hoor meestal dezelfde soort reacties als ik deze vraag stel: Nee, niks voor mij, want ik kan die pasjes achter elkaar niet onthouden, ik heb geen gevoel voor ritme, ik ben heel houterig met mijn lijf?, daar heb ik de conditie niet voor, enzovoort.
Spreken is eigenlijk ook acrobatiek.
Ik noem spreken altijd acrobatiek op de vierkante millimeter. De bewegingen bij acrobatiek of dans zijn relatief groot, bij spraak hebben we het over minimale verschillen in de kleine motorische bewegingen. Kan jij bedenken wat je nu precies anders doet als je een b of een p zegt? Gewoon even hardop uitproberen mag. En hoe je het verschil maakt tussen baan en maan? Kan je me uitleggen welke spieren ik dan precies aan moet spannen of juist los moet laten?
Spreken vraagt een hele precieze afstemming van adem, stem en spieren.